Αν θέλουμε λιγότερα νεκρά παιδιά στους αυτοκινητόδρομους

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΙΝΟΣ ΤΟ ΒΗΜΑ - 17/10/2004

Πριν από πολλά χρόνια, ταξιδεύοντας με μια νοικιασμένη μεγάλη κούρσα από τη Στοκχόλμη προς μια άλλη σουηδική πόλη, διατύπωσα στον οδηγό την απορία γιατί δεν υπήρχε καμία διαφημιστική πινακίδα σε όλο το μήκος του αυτοκινητόδρομου. Μα, απαγορεύονται, με πληροφόρησε, επειδή μπορεί να γίνουν αιτία τροχαίου ατυχήματος. Με τις μεγάλες ταχύτητες που τρέχουν τα αυτοκίνητα στους δρόμους αυτούς, η παραμικρή απόσπαση της προσοχής του οδηγού από κάποια, συνήθως προκλητική, διαφήμιση μπορεί να αποδειχθεί αιτία στραβοτιμονιάς με θανατηφόρο αποτέλεσμα και για τον περίεργο οδηγό με τους συνεπιβάτες του και για τα αυτοκίνητα που έρχονται από το αντίθετο ρεύμα.

Εδώ στην Ελλάδα, που είναι όλοι οι δρόμοι φορτωμένοι από κάθε είδους διαφημιστικές και πινακίδες άσχετες προς την οδική συμπεριφορά, έχει διερευνηθεί ποτέ πόσα τροχαία έχουν προκληθεί από αυτές και πόσους νεκρούς και τραυματίες θρηνούμε από την εσκεμμένη απόσπαση της προσοχής των οδηγών; Από τις συχνές διαδρομές, που ως ευρωβουλευτής έκανα και στους γερμανικούς αυτοκινητόδρομους, γνωρίζω ότι η ίδια απαγόρευση ισχύει και εκεί και ασφαλώς και σε άλλες ευνομούμενες χώρες, που προσπαθούν πράγματι να προστατεύσουν τη ζωή των πολιτών τους.

Στην ίδια διαδρομή στη Σουηδία διερωτήθηκα γιατί σε μια ασταμάτητη ευθεία χωρίς διασταυρώσεις αλλάζουν κάθε τόσο τα όρια ταχύτητας χωρίς εμφανή λόγο. Απάντηση: Επειδή σε μια ευθεία μονότονη διαδρομή μπορεί να καταλάβει υπνηλία τον οδηγό και να επέλθει το τροχαίο. Και όταν και πάλι διερωτήθηκα γιατί τηρεί με τόση θρησκευτική ευλάβεια τα όρια ταχύτητας, που σε ορισμένα σημεία ήταν υπερβολικά χαμηλά για αυτοκινητόδρομο, μου απάντησε ότι δεν θέλει ως επαγγελματίας να χάσει το ψωμί του. Διότι παραβίαση του ορίου ταχύτητας συνεπάγεται αφαίρεση του διπλώματος για κάποιους μήνες και σε περίπτωση υποτροπής οριστική διά βίου. Δηλαδή μένει εκτός επαγγέλματος και συνεπώς άνεργος. Αυτά σε δύο από τις πιο δημοκρατικές χώρες της Ευρώπης, πρότυπα μάλιστα κοινωνικής ευαισθησίας.

Μια άλλη ανάλογη εμπειρία μου πριν από κάποια χρόνια στις ΗΠΑ: Φιλοξενούμενος σε μια φάρμα της Μινεσότα, όπου εκτρέφονταν γαλακτοφόρες αγελάδες, ρώτησα τον ιδιοκτήτη-κτηνοτρόφο πώς ξέρει πόσο γάλα παράγουν κάθε πρωί οι αγελάδες του που αρμέγονταν με ένα αυτόματο ηλεκτρικό σύστημα. (Ας σημειωθεί ότι το γάλα κατέληγε σε ένα σιλό έξω από τη φάρμα από όπου το φόρτωνε ένα διερχόμενο βυτίο και το παρέδιδε στο συνεταιριστικό τυροκομείο χωρίς ο κτηνοτρόφος να μετέχει καθόλου στη διαδικασία αυτή). «Μα, με ενημερώνει γι' αυτό ο οδηγός του φορτηγού που το παραλαμβάνει και το παραδίδει στον συνεταιρισμό» μου απάντησε. Και όταν διερωτήθηκα πώς μπορεί να ξέρει αν δεν τον κλέβει, διευκρίνισε: «Αποκλείεται να διακινδυνεύσει κάτι τέτοιο. Γιατί αν διαπιστωθεί κάποια στιγμή ένα τέτοιο παράπτωμα η ποινή γι' αυτόν θα είναι εξοντωτική. Μπαίνει στη μαύρη λίστα και κανείς σε ολόκληρη τη χώρα δεν πρόκειται να του αναθέσει στο μέλλον οποιαδήποτε άλλη μεταφορά. Είναι επαγγελματικά ξοφλημένος». Μπορείτε να διανοηθείτε για τη χώρα μας μια τέτοια αποτελεσματική άμυνα της κοινωνίας κατά οποιουδήποτε απατεώνα;

Και τώρα στην Ελλάδα: Την ημέρα που εγκαινιαζόταν πριν από λίγα χρόνια ο πεζόδρομος (τελικά πάρκινγκ) της Ερμού, μου απαγορεύθηκε από τροχονόμο η διέλευση από την παράλληλη της Ερμού οδό Καραγεώργη Σερβίας, μολονότι ουδόλως θα παρενοχλούσα την τελετή. Και όταν εξέφρασα στον αυστηρό τροχονόμο την απορία μου γιατί άφηνε εν τούτοις να διέρχονται τα θορυβωδέστερα μηχανάκια, με πληροφόρησε ότι οι τροχονόμοι έχουν εντολή να κάνουν τα στραβά μάτια για τα δίκυκλα.

Να υπενθυμίσω ότι προ ετών κάποιος ευαίσθητος εισαγγελέας, που επέβαλε κατάσχεση των αυτοκινήτων τα οποία οδηγούσαν μεθυσμένοι, μετατέθηκε εσπευσμένα και διά προαγωγής σε μακρινό νομό της επαρχίας, γιατί θεωρήθηκε αντιδημοκρατικό (!) να τιμωρούνται έτσι οι ανθρωποκτόνοι μεθυσμένοι.

Συνεπώς δεν είναι τυχαίο που η Ελλάς έχει το ευρωπαϊκό ρεκόρ θανατηφόρων τροχαίων ατυχημάτων. Ούτε το ότι η πρώτη αιτία θανάτου στη χώρα μας είναι τα τροχαία. Γι' αυτό θρηνούμε 2.000-3.000 νεκρούς κάθε χρόνο. Γιατί το έγκλημα αυτό εδώ ούτε προλαμβάνεται, ούτε άλλωστε τιμωρείται. Αυτή είναι η Ελλάδα, όπως έλεγε και ο κ. Σημίτης.