Στα χαρτιά το σχέδιο οδικής ασφάλειας

Στόχος η μείωση των θυμάτων κατά 50%

ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Της Ελενας Καρανατση

Σε μια χώρα, όπου κάθε χρόνο χάνονται στην άσφαλτο πάνω από 1.600 ζωές τον χρόνο (περίπου 5-6 σε ημερήσια βάση) και χιλιάδες τραυματίζονται ή μένουν ανάπηροι, η Πολιτεία δεν έδειξε το παραμικρό ενδιαφέρον για την οδική ασφάλεια των πολιτών της. Κι αυτή η διαπίστωση δεν είναι γενικός αφορισμός, αλλά αποδεικνύεται περίτρανα από τα γεγονότα. Το 2008 στο ελληνικό Κοινοβούλιο συστήθηκε διακομματική επιτροπή για την οδική ασφάλεια, η οποία συνεδρίασε, ξανασυνεδρίασε, παρουσιάστηκαν θέσεις, απόψεις, προτάσεις, οι 15 βουλευτές που τη συγκροτούσαν, αν και από διαφορετικά κόμματα, συστρατεύτηκαν μπροστά στον κοινό σκοπό, αλλά η προσπάθειά τους έπεσε στο κενό. Κι αυτό διότι, ακόμα και οι προτάσεις νομοσχεδίων με πολύ συγκεκριμένα μέτρα για την πρόληψη των τροχαίων ατυχημάτων έτυχαν απαξιωτικής μεταχείρισης από τα αρμόδια υπουργεία.

Τέσσερις επιτροπές

Το θέμα έχει ακόμα πο τραγελαφικές διαστάσεις, αν συνυπολογίσει κανείς ότι υπήρχαν τέσσερις «Εθνικές» επιτροπές οδικής ασφάλειας, οι οποίες δεν είχαν συνεργαστεί ποτέ, διότι δεν γνώριζε η μία την ύπαρξη της άλλης!

Αυτά καταγγέλλουν στην «Κ» ο πρόεδρος της Επιτροπής, κ. Αρης Σταθάκης ένα από τα μέλη της, ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γρηγόρης Ψαριανός, καθώς επίσης και εκπρόσωποι φορέων που έδωσαν το «παρών» στην Επιτροπή. «Υστερα από επίμονη προσπάθεια πέντε χρόνων, συστήθηκε τελικά αυτή η διακομματική με βουλευτές που άφησαν έξω την κομματική τους ταυτότητα και ήταν απόλυτα συνειδητοποιημένοι ως προς το μέγεθος του προβλήματος. Καταλήξαμε σε σειρά προτάσεων για την αστυνόμευση στους δρόμους, τις διαφημιστικές πινακίδες, τα αλκοτέστ και πολλά άλλα ζητήματα, τις καταθέσαμε και η αντίδραση των αρμόδιων υπουργών ήταν διαρκώς αναβλητική. Ακούσαμε φράσεις του τύπου “άσ’ το για τον Σεπτέμβριο, όταν ξανανοίξει η Βουλή” ή “πολύ ωραία ιδέα, πείτε μας κάτι κι εμείς θα το κάνουμε” αλλά δεν έπραξαν απολύτως τίποτα. Κανείς ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε ουσιαστικά, εξηγεί στην «Κ» ο κ. Αρης Σταθάκης.

Μάλιστα, το περίφημο σχέδιο «Οδικής Ασφάλειας» 2006 - 2010 είχε θέσει στόχο τη μείωση κατά 50% του αριθμού των θυμάτων, δηλαδή λιγότερα από 1018, κάτι που μοιάζει αρκετά μακρινό. «Είναι κρίμα, διότι ήταν η μοναδική επιτροπή πραγματικά υπερκομματική με σύγκλιση και ομοφωνία», δηλώνει στην «Κ» ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και μέλος της πρώην Επιτροπής, Γρηγόρης Ψαριανός και προσθέτει: «Είχαμε καταγγείλει την εξαγορά διπλωμάτων οδήγησης με 450 ευρώ το καθένα, την ύπαρξη 150.000 εγκαταλελειμμένων οχημάτων στους δρόμους, θίξαμε όλα τα κακώς κείμενα, προτείναμε τη λήψη πολύ συγκεκριμένων μέτρων, αλλά απολύτως τίποτα δεν υιοθετήθηκε».

Είναι τυχαίο ότι όταν ο Ελληνας οδηγεί στην υπόλοιπη Ευρώπη, πειθαρχεί στον ΚΟΚ, ενώ όταν βρίσκεται στην Ελλάδα παραβιάζει διαρκώς τους κανόνες, τα σήματα, κάνει αντικανονικά προσπεράσματα και δείχνει ότι δεν διαθέτει ίχνος οδηγικής παιδείας; «Οχι, βέβαια, διότι στην Ελλάδα αισθάνεται ότι μπορεί να το κάνει και μάλιστα ατιμώρητα», απαντά ο πρέοδρος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εκπαιδευτών Οδήγησης, κ. Γιώργος Λέκκας. «Είχα παραστεί κι εγώ στη Διακομματική Επιτροπή της Βουλής για την Οδική Ασφάλεια, η οποία έκανε πολύ καλή δουλειά, αλλά δυστυχώς δεν υλοποιήθηκε από τους κυβερνώντες κανένα μέτρο», καταλήγει ο κ. Λέκκας.

Αλλωστε, ακόμα και μέτρα που είχαν εξαγγελθεί, όπως το ναρκωτέστ ήδη από τις αρχές του 2003 δεν εφαρμόστηκαν ποτέ. Οταν μάλιστα είναι γνωστό (από στατιστικές) ότι τουλάχιστον το 12% των νεκρών οδηγών είχαν κάνει χρήση ουσιών πριν από το δυστύχημα. Υπενθυμίζεται ότι με την ειδική συσκευή για την ανίχνευση ναρκωτικών στους οδηγούς είχε προμηθευτεί η Τροχαία Θεσσαλονίκης τον Μάιο του 2003 και λίγες ημέρες αργότερα την παρέλαβε και η Τροχαία Αττικής. Για να φτάσουμε, όμως, στο σήμερα και στο γιατί δεν εφαρμόστηκε τελικά το μέτρο αυτό, η απάντηση είναι ότι οι τροχονόμοι δεν εκπαιδεύτηκαν και δεν εξειδικεύτηκαν στη χρήση του ναρκωτέστ, οπότε η υπόθεση έμεινε στα χαρτιά. Οπως στα λόγια έμειναν και οι δεσμεύσεις όλων των υπουργών (ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ) ότι η οδική ασφάλεια θα ενσωματωνόταν στη σχολική εκπαίδευση ως υποχρεωτικό μάθημα. Μέχρι να γίνουν όλα αυτά τα θεάρεστα, στην Ελλάδα θα ομιλούμε και θα γράφουμε μόνο περί οδικής ανασφάλειας.