Σύλλογος για την Πρόληψη από τα Τροχαία Ατυχήματα στα Χανιά

Στρατηγικός στόχος του Συλλόγου είναι ο περιορισμός τόσο «των θανατηφόρων τροχαίων δυστυχημάτων στον Νομό Χανίων και των σοβαρών συνεπειών τους» όσο και «του πόνου που ακολουθεί από τη σφαγή στους δρόμους ως συνέπεια ενός ακήρυκτου πολέμου, με δεκάδες θύματα κάθε χρόνο.

Η Συντονιστική Επιτροπή για την ίδρυση του Συλλόγου τονίζει ότι «θέλουμε ο Σύλλογός μας να αποτελέσει -αυτό είναι η φιλοδοξία μας- το ενιαίο κέντρο συντονισμού όλων των επιμέρους δράσεων, πολιτών, φορέων, Δήμων, εκ- παιδευτικής κοινότητας, μα- θητών, σπουδαστών, φοιτητών και όλων όσων δραστηριοποιούνται με το ίδιο ή παρεμφερές περιεχόμενο. Δεν επιθυμούμε να υποκαταστήσουμε κανένα. Θέλουμε να βοηθήσουμε τις επιμέρους πρωτοβουλίες, να τις εντάξουμε σε ένα ενιαίο στρατηγικό σχέδιο δράσης. Θέλουμε τα επιμέρους ρυάκια να τα κάνουμε ένα μεγάλο ποταμό κινητοποίησης και ευαισθητοποίησης γύρω από τα τροχαία δυστυχήματα και τις συνέπειες τους».

Η Συντονιστική Επιτροπή υπογραμμίζει, ακόμη, ότι σε ότι «σε αυτή μας την προσπάθεια απευθυνόμαστε σε όλους τους φορείς αλλά και ατομικά σε κάθε πολίτη, χωρίς κανένα αποκλεισμό. Σήμερα μπορεί η πρωτοβουλία να ανήκει σε ε- μάς, αύριο στη δράση θα είμαστε όλοι μαζί. Τους καλού- με όλους: Την Πολιτεία, τους Δήμους, το Πολυτεχνείο, το ΤΕΙ, το Οικονομικό Επιμελητήριο, το Τμήμα Δυτικής Κρήτης του ΤΕΕ, το Εργατικό Κέντρο, το Τμήμα της ΑΔΕΔΥ, τους δάσκαλους, τους καθηγητές μέσης εκπαίδευσης, το Νοσοκομείο Χανίων, τον Ιατρικό Σύλλογο, τον Δικηγορικό Σύλλογο, την Εκκλησία, τον Φαρμακευτικό Σύλλογο, τους δημοσιογράφους, όλους όσους επιθυμούν να προσφέρουν εθελοντικά τις υπηρεσίες τους. Χρειάζεται να διαθέσουμε λίγο από τον ελεύθερο χρόνο μας και να προσφέρουμε έργο ουσιαστικό και αναγκαίο. Τέρμα τα λόγια και οι μεγάλες κουβέντες. Τώρα είναι ώρα για δράση».

Η Συντονιστική Επιτροπή επισημαίνει, τέλος, ότι «απευθυνόμαστε ιδιαίτερα σε αυτούς που έχουν νιώσει στο πετσί τους τον πόνο και έχουν χάσει ένα δικό τους άνθρωπο, σ' αυτόν τον ακήρυχτο πόλεμο. Να γίνουν φωνές απόγνωσης και κινητοποίησης ενάντια στην αδιαφορία, στον ε- φησυχασμό και στην αποδοχή του μοιραίου. Ενάντια στη συνήθεια του ακούσματος του "κακού μαντάτου"».