Και οι πεζοί έχουμε ευθύνες

ΑΡΗΣ ΣΤΑΘΑΚΗΣ Δημοσιογράφος Βουλευτής

Σε πολλά τροχαία δυστυχήματα απαιτούμε να γίνει έλεγχος για να διαπιστωθεί αν ο οδηγός ήταν μεθυσμένος. Σπάνια όμως ζητούμε να γίνει ο ίδιος έλεγχος σε κάποιον πεζό, που σκοτώθηκε ή τραυματίστηκε.
Γιατί τους πεζούς τους λυπόμαστε. Και (κάπου μέσα μας) πιστεύουμε ότι οι πεζοί δεν φταίνε ποτέ.
Αυτό όμως δεν είναι αλήθεια και μας οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα.
Γιατί έρευνες που έγιναν στις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Γερμανία, έδειξαν ότι και οι πεζοί έχουν μεγάλο ποσοστό ευθύνης για τα δυστυχήματα.
Συγκεκριμένα, το 30% των πεζών που σκοτώθηκαν προσπαθώντας να διασχίσουν το δρόμο (ο ένας στους τρεις δηλαδή), έχασαν τη ζωή τους σε σημείο που απείχε λιγότερο από 50 μέτρα από τη διάβαση των πεζών.
Που σημαίνει ότι αυτοί οι άνθρωποι σκοτώθηκαν επειδή βαρέθηκαν να κάνουν άλλα 50 μέτρα και να περιμένουν στον σηματοδότη για να περάσουν με ασφάλεια.
Στην ίδια έρευνα αναφέρεται ότι το 25% των πεζών που σκοτώθηκαν στη Γερμανία ήταν… μεθυσμένοι. Ενώ το κακό με το ποτό φτάνει στα όρια του παραλόγου στην Κολούμπια των Ηνωμένων Πολιτειών, όπου (όπως αποδείχθηκε) μεθυσμένοι ήταν οι… μισοί από τους πεζούς που σκοτώθηκαν.
Ας αφήσουμε τις στατιστικές όμως και ας δούμε την ουσία.
Οση υποχρέωση έχουν οι οδηγοί να προσέχουν τους πεζούς, άλλη τόση υποχρέωση έχουμε και εμείς οι πεζοί να προστατεύουμε τον εαυτό μας.
Και πριν αποφασίσουμε να διασχίσουμε έναν δρόμο, καλό θα είναι να σκεφτόμαστε ότι όλοι οι οδηγοί που έρχονται μπορεί να είναι μεθυσμένοι, τρελοί, ανόητοι και επικίνδυνοι.
Πρέπει δηλαδή να περνούμε μόνο μέσα από τις διαβάσεις (όταν ο σηματοδότης είναι πράσινος για τους πεζούς) και να μην κατεβαίνουμε ποτέ από το πεζοδρόμιο, αν δεν είμαστε σίγουροι ότι ο δρόμος είναι ελεύθερος.
Πρέπει να ξέρουμε επίσης ότι… αν μας χτυπήσει αυτοκίνητο έξω από τις διαβάσεις, ή αν είμαστε μεθυσμένοι (για να αναφέρουμε μόνο δύο πολύ συνηθισμένες περιπτώσεις), δεν θα φταίει μόνον ο οδηγός…
Και σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να αποδειχθεί ότι δεν φταίει καθόλου!
Βεβαίως, το σημαντικό δεν είναι να βρούμε ποιος φταίει για να καταλογίσουμε ευθύνες. Το σημαντικό είναι να κάνουμε οτιδήποτε είναι δυνατό για να αποφύγουμε το δυστύχημα.
Γιατί η ζωή μας είναι πολύ όμορφη και πρέπει να την προστατεύουμε και να την απολαμβάνουμε.

ΑΥΤΟΠΤΕΣ ΜΑΡΤΥΡΕΣ

Τις περισσότερες φορές το ποιος φταίει και ποιος δεν φταίει κρίνεται από αυτά που δηλώνουν οι αυτόπτες μάρτυρες. Οι υπεύθυνοι της Τροχαίας, όμως, λένε ότι ελάχιστοι από τους μάρτυρες είναι σε θέση να δώσουν ακριβείς πληροφορίες. Οι περισσότεροι χάνουν το νόημα, ενώ όταν βρεθούν αντιμέτωποι με τις τηλεοπτικές κάμερες τρελαίνονται τελείως. Κι αυτό το έχουμε ζήσει όλοι μας.
Πριν από λίγες ημέρες, για παράδειγμα, συγκρούσθηκαν δύο αυτοκίνητα κοντά στην πλατεία της Γλυφάδας.
Οταν λοιπόν φθάσαμε στο σημείο εκείνο, ήρθε κοντά μας ένας νεαρός κύριος και μας είπε: «Να τι κάνουν οι κουταμάρες. Ενας ξένος που οδηγούσε αυτό το κόκκινο στέισον-βάγκον, παραβίασε το κόκκινο και τράκαρε με αυτό το φορτηγάκι που ερχόταν κανονικά από εκείνον τον δρόμο. Αλλά ευτυχώς δεν σκοτώθηκε κανένας.»
Ηταν μία από τις σπάνιες περιπτώσεις που κάποιος τα είπε όλα τόσο απλά και τόσο γρήγορα. Γιατί ο άγνωστος κύριος μας είπε την πορεία των δύο αυτοκινήτων, μας είπε ποιος πέρασε με κόκκινο, χαρακτήρισε αυτό που έκανε ο αλλοδαπός κουταμάρα και μας ενημέρωσε ότι δεν σκοτώθηκε κανένας.
Τα πράγματα βεβαίως είναι τελείως διαφορετικά όταν εμφανίζεται ένα συνεργείο της τηλεόρασης.
«Πείτε μας τι ακριβώς είδατε», ρωτάς.
«Αιφνιδίως ηκούσθη ένα μπαμ, το αυτοκίνητο εξετράπη και μετά εξετράπη και το άλλο, προσέπεσαν στον σηματοδότη, ο τοιούτος επέπεσε στο έδαφος και τώρα η δεξιά πόρτα θέλει αντικατάσταση.»
«Εσείς τι είδατε;», ρωτάς τον άλλον.
«Εγώ έχω ιδίαν αντίληψη γιατί το είδε το φιλαράκι από εκεί, που είμαστε κολλητοί να πούμε... Και με το μπαμ κόντεψα να πνιγώ να πούμε και ήρθε το κολλητάρι και μου είπε ότι τα κάνανε λαμπόγυαλο να πούμε.»
«Εσείς τι λέτε;», ρωτάς τον τρίτον.
«Εμείς… είμαι επαγγελματίας και δεν ξέρουνε να βαδίζουνε γιατί πουλάνε μούρη με τα καταλυτικά και τρέχουνε.»
«Εσείς τι είδατε;», ρωτάς τον άλλον...
«Τού 'χωσε μία στο δόξα πατρί και του πέταξε έξω τα βάρδουλα», …μας ενημέρωσε αυτός, «αλλά καλά να πάθει γιατί έχουμε γεμίσει Αλβανοί»…
«Το μεγάλο πρόβλημα με τους αυτόπτες μάρτυρες», λένε οι άνδρες του Τμήματος Τροχαίων Οδικών Ατυχημάτων, «είναι ότι σπάνια μας δίνουν συγκεκριμένα στοιχεία για τις πραγματικές συνθήκες ενός ατυχήματος. Συνήθως λένε ότι δεν είδαν τίποτα (για να γλιτώσουν τις ταλαιπωρίες με τα δικαστήρια), ή λένε πράγματα που δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που συνέβησαν».
Αν λοιπόν βρεθούμε εμπρός σε κάποιο δυστύχημα ή ατύχημα, οι ειδικοί μάς παρακαλούν να κάνουμε τα εξής:
Να ειδοποιήσουμε το ΕΚΑΒ και την Τροχαία.
Να προσέξουμε τις λεπτομέρειες και κυρίως την ακριβή θέση των οχημάτων πάνω στο δρόμο.
Να μείνουμε στο σημείο εκείνο μέχρι να έρθουν οι αστυνομικοί και να καταθέσουμε (με σαφήνεια) μόνον αυτά που είδαμε και όχι αυτά που ακούσαμε.
Γιατί διαφορετικά μπορεί να καταδικασθεί κάποιος αθώος, ή να αθωωθεί κάποιος ένοχος. Που, και στις δύο περιπτώσεις, είναι τραγικό.

kathimerini