Πρόστιμα και ευθύνες

Από τη θέση του οδηγού

ΑΡΗΣ ΣΤΑΘΑΚΗΣ Δημοσιογράφος Βουλευτής

Tα υψηλά πρόστιμα «φωτιά» του νέου Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας δεν είχαν τα αποτελέσματα που περιμέναμε όλοι μας. Και είναι πολύ λογικό, γιατί είχαν «στόχο» μόνον τους οδηγούς.

Κανένα άρθρο δεν προβλέπει κυρώσεις για τους υπουργούς και γι' αυτούς που κάθονται στις καρέκλες των υπουργείων και αδρανούν.

Αυτούς που καθυστερούσαν να πάρουν μέτρα για τη μείωση των τροχαίων δυστυχημάτων.
Αυτούς που κρατούσαν στο συρτάρι τους νομοσχέδια (όπως για παράδειγμα την αλλαγή του συστήματος εκπαίδευσης και εξέτασης των υποψηφίων οδηγών, που ετοιμάσθηκε πριν από 6 - 7… υπουργούς).

Αυτούς που δεν ετοίμασαν έγκαιρα τα προγράμματα για να πάρουμε τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ενωσης και να φτιάξουμε καινούργιους δρόμους.
Αυτούς που δεν προώθησαν τα μαθήματα κυκλοφοριακής αγωγής στα σχολεία και δεν ενδιαφέρονται για την ενημέρωση των πολιτών.
Αυτούς που δεν ελέγχουν τα δημόσια έργα και αφήνουν τους δρόμους γεμάτους παγίδες.
Αυτούς που δίνουν τα χρήματά μας σε λανθασμένα και επικίνδυνα έργα (όπως είναι η διακλάδωση της εθνικής οδού Κορίνθου - Πάτρας, με το δρόμο προς την Τρίπολη).
Αυτούς που παραλαμβάνουν τα δημόσια έργα και (με το αζημίωτο) τα βρίσκουν όλα τέλεια.
Αυτούς που έχουν την ευθύνη να ελέγχουν τη σηματοδότηση των έργων, αλλά δεν το κάνουν.
Αυτούς που βάζουν τα όρια ταχύτητας, χωρίς κανένα όριο στις κουταμάρες.
Αυτούς δηλαδή που βάζουν στους εθνικούς δρόμους ανώτατο όριο ταχύτητας τα 20 χιλιόμετρα την ώρα, και (μέσα στις πόλεις) έξω από σχολεία, ανώτατο όριο τα 50 χιλιόμετρα την ώρα.

Κάποια στιγμή, όμως, πρέπει να ασχοληθούμε και με αυτούς τους παραβάτες.

Γιατί την αύξηση των προστίμων μόνο στους οδηγούς την είχαμε δοκιμάσει κι άλλες φορές. Αλλά ποτέ δεν είδαμε ουσιαστική μείωση των τροχαίωνδυστυχημάτων και των θυμάτων.

Επειδή λοιπόν αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί, πρέπει ν' αλλάξουμε μυαλά και να δούμε τι γίνεται πιο ψηλά…
Και πρώτα απ' όλα, να μη λέμε ότι για τα ατυχήματα φταίνε οι δρόμοι, τα αυτοκίνητα και οι οδηγοί…
Κανένας δρόμος δεν στρίβει μόνος του και κανένας δρόμος δεν αποφασίζει να πάρει ανάποδη κλίση ή να δημιουργήσει παγίδες.
Οπως και κανένα αυτοκίνητο δεν ξεκινάει μόνο του για να μας ρίξει στον γκρεμό.
Ας σταματήσουμε, λοιπόν, αυτό το χιλιοειπωμένο σλόγκαν για τους δρόμους και τα αυτοκίνητα και ας αρχίσουμε να βλέπουμε μόνον τα λάθη που κάνουμε εμείς οι άνθρωποι. Οποιοι κι αν είμαστε, όσο ψηλά κι αν βρισκόμαστε.

Πάμε τώρα στην άλλη πλευρά.

Στο πώς συμπεριφέρονται μερικοί από αυτούς που νομίζουν ότι είναι κάποιοι.
Μερικοί από αυτούς που πιστεύουν ότι έχουν περισσότερα δικαιώματα από τους άλλους.
Θα αναφέρω μόνο ένα παράδειγμα, που φυσικά, δεν είναι μοναδικό.
Δυστυχώς, είναι πολύ συνηθισμένο.
Ενας βουλευτής πήρε κλήση από τη Δημοτική Αστυνομία της Αθήνας για παράνομο παρκάρισμα.
Αντί όμως να την πληρώσει ή, έστω, αντί να βρει μια δικαιολογία και να ζητήσει συγγνώμη για το λάθος του, τηλεφώνησε στον γενικό γραμματέα του Δήμου και του ζήτησε να «σβήσει» την κλήση.

Ο γ.γ. τού απάντησε ότι «σε μία προσπάθεια να βάλουμε μία τάξη στους δρόμους της Αθήνας, αποφασίσαμε να μη σβήνουμε καμία κλήση».
Εξήγησε όμως στον βουλευτή ότι υπάρχει μια ειδική επιτροπή, η οποία εξετάζει την κάθε περίπτωση και, αν υπάρχει λάθος ή λόγοι ανωτέρας βίας, «σβήνει» αμέσως την κλήση.
Ο βουλευτής, όμως, δεν ήθελε να πάει στην επιτροπή.
Απαιτούσε να «σβήσουν» την κλήση απλώς και μόνον επειδή ήταν βουλευτής. Κι έγινε έξαλλος όταν του το αρνήθηκαν.

Εξαλλοι όμως γινόμαστε και όλοι εμείς που βλέπουμε αυτήν τη νοοτροπία και αυτήν την παράλογη απαίτηση.
Με ποια λογική ένας βουλευτής δεν πρέπει να πληρώνει για την παράβαση που έκανε;
Σε τι διαφέρει ο οδηγός βουλευτής από τον οδηγό πολίτη;
Γιατί ο απλός πολίτης πληρώνει το λάθος του και ο βουλευτής αρνείται να το πληρώσει;
Ποιος του έδωσε αυτό το δικαίωμα;
Και πώς δεν ντρέπεται να το απαιτήσει όταν (για να τον ψηφίσουν) υποσχόταν ότι θα εργάζεται για το καλό της χώρας του;

Αυτό είναι το καλό της χώρας;
Να παρκάρουμε στις γωνίες των δρόμων, στα πεζοδρόμια, σε διπλή σειρά, σε θέσεις ανθρώπων με ειδικές ανάγκες επειδή πιστεύουμε ότι ο τροχονόμος θα φοβηθεί να μας γράψει; Κι αν μας γράψει, θα κάνουμε ένα τηλεφώνημα και θα «σβήσουμε» την κλήση;
Ετσι θα πάμε εμπρός;
Ετσι θα βοηθήσουμε τη χώρα μας;
Οχι, βεβαίως.

Αλλά το γεγονός ότι μερικοί φέρονται έτσι δεν σημαίνει ότι φταίνε μόνον αυτοί. Φταίμε και όλοι εμείς, που βλέπουμε αυτά που γίνονται και δεν αντιδράμε…

kathimerini.gr